25 wrz Gra w porównywanie się.
Jednym z najbardziej popularnych zajęć, we współczesnym świecie, gdzie tak silnie oddziałują media społecznościowe, gdzie tak zabiegamy o wizerunek, jest gra w porównywanie się. Bardzo łatwo w nią się zaangażować, przyjmując postawę – jeśli tylko.
Jeśli tylko miałbym/miałabym jego/jej ciało, włosy, torebkę, samochód, dom…Jeśli tylko miałbym lepsze wykształcenie, pieniądze, zdrowie…Jeśli tylko miałbym ciekawszą karierę zawodową, więcej szczęścia…Jeśli tylko urodziłbym się w innej rodzinie, miałbym lepszego partnera…
Jeśli tylko, staje się synonimem niespełnionych marzeń, brakującym czynnikiem sukcesu, którego tak bardzo pragniesz.
Kiedy porównujesz to, co masz z tym, co chciałbyś mieć, możesz zacząć zazdrościć innym. Zaczynasz wtedy minimalizować i dewaluować własne zdolności, naturalne talenty, edukację, zawodowe i życiowe osiągnięcia. Może nawet chciałbyś się z kimś zamienić. Odrzucasz swoją drogę, ze wszystkim, co otrzymałeś, by ją zrealizować w głębokim spełnieniu i radości. Odrzucasz swoje unikatowe życie, okoliczności i unikatowość istoty, którą jesteś. Własną tożsamość.
Masz przecież za trudno. Niesprzyjające wydarzenia stały się Twoim udziałem, podczas gdy inni maja łatwiej. Nie chcesz tej swojej roli.
Chcesz po prostu żyć, doświadczać tego, co łatwe i przyjemne. Korzystać z uroków i bogactwa życia. Konsumować je. Wrócić do tego, co straciłeś. Do szczęśliwych chwil lub pragniesz, by w końcu nastały. Zastąpiły codzienne zmagania.
Możesz poświęcać czas, energię, pieniądze, by udowodnić innym swoją wartość. Nawet w rozpaczy czasem pomyślisz, że świat nic by nie stracił, kiedy byś stąd odszedł.
Kiedy grasz w grę w porównywanie się – patrzysz na inne osoby. Podziwiasz je i znajdujesz cechy, których Ci brakuje. Czujesz się od nich gorszy. Próbujesz ich nawet naśladować, przyjmujesz ich cele jako swoje. Też byś tak chciał.
Szukasz też takich, których uznajesz za gorszych od siebie. Dla pocieszenia. Zawyżasz wartość tego kim jesteś, co posiadasz. Tworzysz swój fałszywy wizerunek. Wyszukujesz ich słabości mówiąc – Dobrze, że przynajmniej nie jestem jak…, Dobrze, że nie zrobiłem tego …
Kiedy grasz w tę grę, chcesz być kimś innym, być gdzieś indziej, robić coś innego.
Kiedy porównujesz się z inna osobą, zasiadasz w fotelu własnych niezdrowych nawyków, toksycznego myślenia, osobistych deficytów, niskiej wartości.
Kiedy grasz w tę grę, skazujesz się na wieczne cierpienie, ucieczkę od siebie ku fantazjom, celom, jakich nigdy nie osiągniesz. Ku pomniejszaniu siebie i życiowemu niespełnieniu.
Tylko zmieniając perspektywę na fotel obserwatora, wykazując odwagę do podjęcia wyzwania, z którym przyszedłeś na ten świat, zmieniając swoją świadomość, możesz odwrócić własny los.
Zaakceptuj i podnieść swój osobisty plecak. Przejdź drogę.
Nigdy nie chciałbyś się z nikim zamienić, jeśli wiedziałbyś, co ten człowiek czuje, co w sobie nosi, co przeszedł, co kryje się pod fasadą, jaką prezentuje światu.
Tam głęboko za Twoimi największymi lękami, wyzwaniami i osobistymi trudnościami, leży Twoja największa moc, zdolności i wartości. To za co podziwiasz innych, sam masz w sobie.